از استرابون مورخ نامی یونان نقل شده است : شاه ایران به برندگان دو و فاتحین مسابقات پنجگانه جایزه می دهد.
در زمان قدیم برای ارسال اخبار از دوندگانی که شاطر نام داشتند استفاده می کردند. شاطرها طوری تربیت می شدند که می توانستند روزها و شب ها در مقابل گرسنگی و تشنگی دوام بیاورند . این دوندگان تعلیمات به خصوصی را آموزش می دیدند تمرینات مداوم آن ها را آماده ی دویدن می کرد همچنین آن ها باید در مقابله با خستگی تحمل و استقامت می نمودند.
شاطرها بعد از ورزیده شدن و رسیدن به کمال در حرفه ی خود «زنگ حیدری» به بازوان و کمر و دامن خود می بستند این عمل برای آن ها نشانه چابکی و قدرت عمل بوده است.
معروف ترین شاطر ناصرالدین شاه، شاطر باشی شاه نام داشتند که حاج محمد قلی خان صارم الملک و بعد ازاو پسرش فضل الله خان بوده است. به مرور زمان و با پدید امدن وسائل نقلیه و تلگراف و تلفن ورادیو و تلویزیون، دفترتاریخی شاطری ها در ایران بسته شد
امروزه جز نامی از شاطرباشی باقی نمانده است فقط در بعضی ازروستاهای ایران در مراسم تعزیه خوانی عاشورا، دو نفرشاطر با لباس شاطران عهد صفوی شرکت می کنند.
برای آخرین بار از شاطرها در مراسم تاج گذاری رضاشاه پهلوی استفاده شده است .
